Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους της Τουλούζ: Άμεση απελευθέρωση και παύση των ποινικών διώξεων
Στις 5 Ιουλίου 2011, περίπου δέκα άτομα εισέβαλαν στα τοπικά γραφεία της υπηρεσίας νομικής προστασίας νεότητας στο Λαμπέζ (σ.τ.μ. προάστιο της Τουλούζης) διαμαρτυρόμενοι κατά της φυλάκισης ανηλίκων. Παρόλο που, σύμφωνα με τα λεγόμενα του εισαγγελέα, η εν λόγω πράξη “δεν προκάλεσε, τελικά, παρά ελάχιστες ζημίες”, η καταστολή της επιβάλλεται σήμερα με τρόπο βίαιο και αυθαίρετο.
Στις 15 Νοεμβρίου, σε επτά διαφορετικές περιοχές της Τουλούζης, περίπου εκατό αστυνομικοί πραγματοποίησαν κατ’οίκον έρευνες και προέβησαν σε δεκάδες προσαγωγές με την κατηγορία της κατάληψης-”μαζεύοντας” στο πέρασμά τους και μια οικογένεια χωρίς άδεια παραμονής- και φυσικά κατέσχεσαν υπολογιστές και διάφορα έγγραφα. Έξι άτομα τέθηκαν σε προσωρινή κράτηση (τα οποία, ως συνήθως, τόσο ο Τύπος όσο και η αστυνομία, που στοχοποιεί και ποινικοποιεί στο έπακρο, έσπευσαν να εντάξουν στα “αναρχικά κινήματα”), εκ των οποίων τα τέσσερα βρίσκονται από τότε υπό κράτηση στο Τμήμα Κράτησης της Τουλούζης-Σεΰζ.
Ως συνήθως, ο δικαστής αρνήθηκε να αφήσει ελεύθερους υπό όρους τους εν λόγω κρατούμενους, παρόλο που προσκομίστηκαν οι απαραίτητες εγγυήσεις, με το πρόσχημα ότι θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να οργανώσουν την απόδρασή τους. Δέκα μέρες μετά τη σύλληψη τους, στερούνται ακόμα κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο, καθώς λαμβάνουν τα δικαστικά έγγραφα, την αλληλογραφία τους καθώς και προσωπικά τους αντικείμενα με μεγάλη καθυστέρηση. Εν συντομία, όλα αυτά στοχεύουν στην άσκηση συστηματικής πίεσης προς τους κατηγορούμενος με απώτερο σκοπό την ψυχολογική τους κατάρρευση.
Οι κρατούμενοι κατηγορούνται για “συμμετοχή σε οργάνωση με σκοπό την προετοιμασία επιθέσεων σε πρόσωπα ή την καταστροφή ή φθορά αντικειμένων· για διάπραξη επίθεσης από κοινού· για φθορά ή καταστροφή ξένης ιδιοκτησίας από κοινού”. Ασήμαντα γεγονότα, μια πράξη αλληλεγγύης, αλλά βαριές κατηγορίες με ακόμα βαρύτερες συνέπειες.
Δεν έχει σημασία αν τα συγκεκριμένα πρόσωπα εμπλέκονται ή όχι στη συγκεκριμένη πράξη, σημασία έχει ότι εξέφρασαν δικαίως, επί της ουσίας, την αλληλεγγύη τους σε όσες και όσους υφίστανται μια βίαιη καταστολή. Εν προκειμένω, στους νεαρούς κρατούμενους του Λαβόρ, που εξεγέρθησαν το Μάιο του 2011. Όσο το κράτος φυλακίζει για κάποια γκράφιτις, καταφέρνει να τρομοκρατεί τόσο τους λογοκριτές του αλλά και όλους τους οικονομικά αδικημένους, που θα τολμούσαν να προβούν σε πράξεις διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους.
Βασικός μας στόχος είναι η δυνατότητα έκφρασης και συμμετοχής μας στους αγώνες. Γι αυτό το λόγο καταγγέλλουμε από τη μία την πολιτική ασφάλειας– της οποίας η πρόσφατη αναθεώρηση γύρω από τη φυλάκιση των νέων, όπως και η ανακοίνωση για ένα προσεχές διάταγμα που θα επιτρέπει το γενικό φακέλωμα τους (δικαιοσύνη, σχολείο, υγεία) αποτελούν πρόσθετα γεγονότα- και από την άλλη την καταπίεση των ατόμων που προφυλακίζονται και διώκονται.
Η σημερινή πολιτική θυμίζει άλλες εποχές. Διαρκής παρουσία αστυνομικών και στρατιωτικών σε δημόσιους χώρους, πολλαπλασιασμός του “φακελώματος”, δυσλειτουργία των θεσμών, απαγορεύσεις και πρόστιμα κάθε είδους…: η αστυνομική πίεση κατά των πολιτών εντείνεται διαρκώς: έλεγχοι, παρακολουθήσεις, περιορισμοί είναι πια μέρος της καθημερινότητας των περισσότερων και κυρίως των οικονομικά ασθενέστερων.
Δε θέλουμε έναν κόσμο ελέγχου και απομόνωσης. Τα όπλα τους δε θα μας κάνουν να σωπάσουμε, ούτε να πειθαρχήσουμε!
Επικοινωνία:
“Συλλογικότητα απελευθέρωση στους κατηγορουμένους της 15ης Νοεμβρίου”
nonalepm@riseup.net